Ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ

ΤΟ ΣΤΟΥΡΝΑΡΙ*

Λέει όχι με το κεφάλι
μα λέει ναι με την καρδιά
λέει ναι σ’ ό,τι αγαπά
λέει όχι στον καθηγητή
είναι όρθιος
για να πει μάθημα
κι όλα πια τα προβλήματα εμφανίζονται
Kι άξαφνα τον πιάνει ένα τρελό γέλιο
και τα σβήνει όλα:
ψηφία , λέξεις
ημερομηνίες , ονόματα
φράσεις , γρίφους
και παρά του δάσκαλου τις απειλές
μες τα γιουχαΐσματα των άριστων
με κιμωλίες όλων των χρωμάτων

πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας

της ευτυχίας ζωγραφίζει το πρόσωπο..

Ζακ Πρεβέρ από τη Συλλογή «Κουβέντες »
*« ο κακός μαθητής »

ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ – ΛΥΡΑ ΠΑΙΖΕΙ

και το παιδί τραγουδάει
κι ο καθηγητής φωνάζει:
“Πότε θα πάψετε να κάνετε τον καραγκιόζη!”
Μα όλα τ’ άλλα παιδιά

ακούν τη μουσική

κι οι τοίχοι της τάξης

σωριάζονται ήσυχα

και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος
το μελάνι ξαναγίνεται νερό

τα θρανία ξαναγίνονται δέντρα

η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιάλι

το φτερό ξαναγίνεται πουλί.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ακούγοντας

Για κοινωνία αταξική

Αμέσως το παιδί ονειρεύεται

Τον κόσμο – σκασιαρχείο

Και με καλοσυνάτη αδιαφορία

Χαμογελάει

Σαν ο καθηγητής του «Ζήτω η Γαλλία»

Του λέει πως είν’ ο τελευταίος

Κι όταν ο ίδιος πάλι του μαθαίνει

Το Πιστεύω του

Τίποτε δεν καταλαβαίνει από θρησκευτικά

Κι απ’ όλα τα μελό – κηρύγματα

Καμιά δε δίνει προσοχή

Στο κήρυγμα της αρετής και της ευσέβειας

Πάλι χαμογελάει ακούγοντας ακούγοντας

Πως και στη Γαλλική Ιστορία επίσης

Έρχεται τελευταίος

Και τελευταίος των τελευταίων και στην Κατήχηση

Μα θάπρεπε να ντρέπεσαι

Λέει ο ταπεινωτής του

Να ντρεπομαι γιατί

Λέει το παιδί

Δεν πάει πολύς καιρός

Που εσείς ο ίδιος μου είπατε

Πως οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι.

Περιμένω.