Α' και Β΄κλίση ουσιαστικών στην Αρχαία Ελληνική

1) Πρωτόκλιτα ἀσυναίρετα οὐσιαστικά.

Κλίνονται τὰ ἀρσενικὰ ποὺ λήγουν σὲ –ας ἤ –ης καὶ τὰ θηλυκὰ σὲ –α ἤ –η

α) παραδείγματα: ἀρσενικὰ σὲ –ας καὶ –ης

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ὁ νεανίας	οἱ νεανίαι
Γενική	τοῦ νεανίου	τῶν νεανιῶν
Δοτική	τῷ νεανίᾳ	τοῖς νεανίαις
Αἰτιατική	τὸν νεανίαν	τοὺς νεανίας
Κλητική	ὦ νεανία	ὦ νεανίαι

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ὁ ποιητής	οἱ ποιηταί
Γενική	τοῦ ποιητοῦ	τῶν ποιητῶν
Δοτική	τῷ ποιητῇ	τοῖς ποιηταῖς
Αἰτιατική	τὸν ποιητήν	τοὺς ποιητάς
Κλητική	ὦ ποιητά	ὦ ποιηταί

β) παραδείγματα θηλυκῶν σὲ –α (γεν. –ας)

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ἡ ἀλήθεια	αἱ ἀλήθειαι
Γενική	τῆς ἀληθείας	τῶν ἀληθειῶν
Δοτική	τῇ ἀληθείᾳ	ταῖς ἀληθείαις
Αἰτιατική	τὴν ἀλήθειαν	τὰς ἀληθείας
Κλητική	ὦ ἀλήθεια	ὦ ἀλήθειαι

γ) παράδειγμα θηλυκοῦ σὲ –α (γεν. –ης)

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ἡ γλῶσσα	αἱ γλῶσσαι
Γενική	τῆς γλώσσης	τῶν γλωσσῶν
Δοτική	τῇ γλώσσῃ	ταῖς γλώσσαις
Αἰτιατική	τὴν γλῶσσαν	τὰς γλώσσας
Κλητική	ὦ γλῶσσα	ὦ γλῶσσαι

δ) παράδειγμα θηλυκοῦ σὲ –η

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ἡ κώμη	αἱ κῶμαι
Γενική	τῆς κώμης	τῶν κωμῶν
Δοτική	τῇ κώμῃ	ταῖς κώμαις
Αἰτιατική	τὴν κώμην	τὰς κώμας
Κλητική	ὦ κώμη	ὦ κώμαι

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1) τὸ α στὴν κατάληξη –ας (σὲ ὁποιαδήποτε πτώση) εἶναι πάντοτε μακρόχρονο

2) ἡ γενικὴ τοῦ πληθυντικοῦ τονίζεται στὴ λήγουσα καὶ παίρνει περισπωμένη

3) ἀπὸ τὰ πρωτόκλιτα ἀρσενικὰ σὲ –ης σχηματίζουν τὴν κλητικὴ τοῦ ἐνικοῦ σὲ –α καὶ ὄχι σὲ –η : α) τὰ ἐθνικά: ὦ Σκύθα, β) ὅσα λήγουν σὲ –της καὶ τὰ σύνθετα (μὲ β΄συνθετικὸ ῥήμα) σὲ -άρχης, -μέτρης, -πώλης, -τρίβης, -ώνης, κτλ.: ὦ στρατιῶτα, ὦ γυμνασιάρχα, ὦ τελῶνα

4) στὰ πρωτόκλιτα θηλυκὰ ποὺ λήγουν σὲ –α: ἄν πρὶν τὴν κατάληξη α ὑπάρχει σύμφωνο (ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ῥ), τὸ α λέγεται μὴ καθαρό, εἶναι κανονικὰ βραχύχρονο καὶ στὴ γενικὴ καὶ δοτικὴ τοῦ ἐνικοῦ τρέπεται σὲ –η: ἡ μοῦσα, τῆς μούσης, τῇ μούσῃ κτλ.

1) Δευτερόκλιτα ἀσυναίρετα οὐσιαστικά

Ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ σὲ –ος, οὐδέτερα σε –ον

Παραδείγματα:

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ὁ ἄνθρωπος	οἱ ἄνθρωποι
Γενική	τοῦ ἀνθρώπου	τῶν ἀνθρώπων
Δοτική	τῷ ἀνθρώπῳ	τοῖς ἀνθρώποις
Αἰτιατική	τὸν ἄνθρωπον	τοὺς ἀνθρώπους
Κλητική	ὦ ἄνθρωπε	ὦ ἄνθρωποι

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	ἡ νῆσος	αἱ νῆσοι
Γενική	τῆς νήσου	τῶν νήσων
Δοτική	τῇ νήσῳ	ταὶς νήσοις
Αἰτιατική	τὴν νῆσον	τὰς νήσους
Κλητική	ὦ νῆσε	ὦ νῆσοι

	Ἐνικὸς ἀριθμός	Πληθυντικὸς ἀριθμός
Ὀνομαστική	τὸ μυστήριον	τὰ μυστήρια
Γενική	τοῦ μυστηρίου	τῶν μυστηρίων
Δοτική	τῷ μυστηρίῳ	τοῖς μυστηρίοις
Αἰτιατική	τὸ μυστήριον	τὰ μυστήρια
Κλητική	ὦ μυστήριον	ὦ μυστήρια

Παρατηρήσεις:

Η κατάληξη α τῶν οὐδετέρων ὅλων γενικὰ τῶν πτωτικῶν εἶναι βραχύχρονη.