Ο Ποσειδώνας επιστρέφει από το ταξίδι του και διαπιστώνει με οργή την αλλαγή της απόφασης των θεών για τη μοίρα του Οδυσσέα. Καταλογίζει, λοιπόν, ευθύνες στους θεούς για το ότι εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του και άλλαξαν μία κοινή απόφαση. Βλέπει τον Οδυσσέα να πλησιάζει στο νησί των Φαιάκων, όπου προβλέπεται ότι θα βρει τη σωτηρία (προοικονομία) και τότε εκδηλώνει την εκδικητική του διάθεση λέγοντας ότι θα φροντίσει να περάσει ο Οδυσσέας τα πάνδεινα μέχρι να φτάσει εκεί που επιθυμεί. Ο Ποσειδώνας αποφασίζει να εξαπολύσει επίθεση εις βάρος του Οδυσσέα για να τον εξοντώσει. Η επίθεση αυτή όμως είναι κλιμακωτή, δηλαδή πραγματοποιείται σε τρεις διαφορετικές φάσεις. Στην αρχή ο θεός ξεσηκώνει όλους τους ανέμους και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα που προκαλούν τεράστιο κύμα. Ο Οδυσσέας τρομοκρατείται : λύνονται τα γόνατά του, λυγίζει η ψυχή του, βαραίνει η καρδιά του. Και επιδίδεται σε έναν πονεμένο μονόλογο φοβούμενος ότι επαληθεύονται οι προβλέψεις της Καλυψώς. Καταλογίζει ευθύνες στο Δία θεωρώντας ότι σε αυτόν οφείλονται οι άνεμοι, μια και αυτός είναι ο βασιλιάς του ουρανού. Αποκλείοντας την πιθανότητα σωτηρίας καλοτυχίζει τους Δαναούς που χάθηκαν με ένδοξο θάνατο στην Τροία. Θέτει εδώ το Οδυσσέας το ζήτημα της υστεροφημίας που επιτυγχάνεται με έναν τιμημένο θάνατο και τέτοιος είναι μόνον αυτός στον πόλεμο. Αυτό ήταν άλλωστε το ηρωικό ιδανικό της εποχής κι ο Οδυσσέας είναι ένας τέτοιος ήρωας και το επιβεβαιώνει δηλώνοντας την προτίμησή του για έναν ηρωικό θάνατο. Δικαιολογεί έτσι και την αρχική αντίδρασή του που μας έδωσε την εικόνα ενός τρομοκρατημένου και πανικόβλητου Οδυσσέα. Αναιρεί αυτή την εικόνα, καθώς εύχεται να πέθαινε με τρόπο ανάλογο αποφεύγοντας τη μοίρα του που του επιφυλλάσσει έναν άδοξο θάνατο. Τότε εκδηλώνεται η δεύτερη φάση της επίθεσης του Ποσειδώνα : ένα κύμα τον ρίχνει μακριά από τη σχεδία και καταστρέφει το κατάρτι και την αντένα. Παλεύοντας με τα κύματα ο Οδυσσέας κατορθώνει να ανεβεί ξανά στην σχεδία που παρασύρεται από τους ανέμους και το κύμα. Εδώ εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός η Λευκοθέη που προλέγει στον Οδυσσέα ότι θα σωθεί αλλά τον καλεί να ακολουθήσει τις συμβουλές της : να απαλλαγεί από τα ρούχα του και να τυλίξει το στήθος του με το μαγικό μαντίλι της που θα τον προστατέψει από κάθε κίνδυνο. Κι όταν πια φτάσει στην στεριά, να ρίξει το μαντίλι πάλι στη θάλασσα. Ο Οδυσσέας όμως επιφυλακτικός δυσπιστεί στα λόγια της, μονολογώντας ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τις καλές προθέσεις της και προτιμά να εμπιστευτεί τον εαυτό του και τις δυνάμεις του. Σ΄ αυτό το σημείο ο Ποσειδώνας εξαπολύει την τρίτη επίθεση με ένα τρομερό κύμα κι όταν ο Οδυσσέας βρίσκεται μέσα στη θάλασσα έρμαιο των κυμάτων, αποφασίζει να εφαρμόσει τις οδηγίες της Λευκοθέης. Ο Ποσειδώνας αποχωρεί εκφράζοντας για μια ακόμη φορά τη χαιρεκακία του για τα βάσανα του Οδυσσέα. Ταυτόχρονα όμως προοικονομεί την άφιξη του ήρωα στο νησί των Φαιάκων.
Τεχνικές
1. Παρομοίωση (βλ. σελ. 67 του βιβλίου) : στ. 362-364, στ. 371, στ. 405-406, στ. 408.
2. Μονόλογοι Ποσειδώνα και Οδυσσέα : προσθέτουν δραματικότητα στην αφήγηση.
3. Παραμυθικό στοιχείο : το μαγικό μαντίλι
4. Μεταφορές : στ. 319, 320, 327-328, 331, 345, 384, 393.
5. Εικόνες οπτικές και ακουστικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου